Συνήθως, η απόφαση για την αρχή μιας ψυχοθεραπείας λαμβάνεται αφού έχουμε έρθει αντιμέτωποι με μια περίοδο μοναξιάς, άγχους, θυμού, συνοδευόμενη από διαταραχές και απότομες μεταβολές στη διάθεση μας, μειωμένη αυτοεκτίμηση, αίσθημα έλλειψης σεβασμού από τους οικείους μας, με ελάχιστες ή και καθόλου ουσιαστικές σχέσεις και δυσκολία να γίνουμε αντιληπτοί από τους γύρω μας, τόσο στις απόψεις μας, όσο και στις ανάγκες μας.

Πολλές φορές επίσης, τα καθημερινά μας προβλήματα έχουν αντίκτυπο και στο σώμα μας, επιβαρύνοντάς το με διάφορα ανεπιθύμητα συμπτώματα (πονοκέφαλοι, στομαχόπονοι, αυξημένη πίεση, δυσκολία στην αναπνοή, ανήσυχος ή μειωμένος ύπνος, μυϊκοί πόνοι για τους οποίους δεν ευθύνεται η άσκηση, διαταραχές στη διατροφή κτλ.), τα οποία δεν αντιμετωπίζονται επαρκώς με φαρμακευτική αγωγή και συνήθως η απάντηση του γιατρού μας είναι ότι ευθύνεται το άγχος μας γι’ αυτά.